İÇİMDEN GELENLER: ''BİRAZ ANLAYIŞ''

'İnsanoğlu neden bu kadar bencil ve düşüncesiz?' diye sorup duruyorum kendime çoğu zaman. Neden bir şeylerin değerini kaybedince anlıyoruz? Neden ona sahipken değerini bilmiyoruz ya da tekrar kazandığımızda kaybettiğimiz zaman yaşadığımız acıyı anında unutup yine hor görüyoruz?

İhanet, yalan, aldatma... İnsanlardan sanırım bu yüzden nefret ediyorum çünkü bu dünyanın başına gelmiş en kötü şey insan. Şeytana pabucunu ters giydirir söz konusu kendisi ise. Yaşadığı yere, nefes almasına sebep olan doğaya bile zarar verir. Sadece insan insana yapmaz kötülüğü, insan doğaya yapar, insan hayvanlara yapar, kendine bile yapar kötülük.

Hayvanları bu kadar çok sevmemin asıl sebebi bu. Sokaktaki köpeğin biraz başını okşayın anında peşinizden gelmeye başlar. Karnını doyurmasanız bile. Onlar sevgiye aç insanlar ise ilgiye, şöhrete, popülerliğe, güzelliğe, başarıya...

Sevgi/aşk o kadar ucuz ki artık, bir bardak içkiye bakıyor bazı ilişkiler. Ruhsuz, donuk, tek gecelik... Amip gibi beyinsiz, düşünmeden yaşayıp gidiyor pek çok kişi. 'Ben neden geldim bu hayata, ne yapıyorum, ne yapacağım, sevdiğim insanı mutlu mu ediyorum yoksa üzüyor muyum, kaba bir insan mıyım, bunu neden yaptım, hangi hareketim yanlıştı, hangi cümlem hatalıydı?' diye düşünmeden boş boş günlerini geçiriyorlar.

Öz eleştiri diye bir şeyin varlığından bi haberler veya 'empati'. Bu arada empati ne ya? Yenilen bir şey mi? 'Ha karnımı doyuruyorsa faydalıdır sonuçta.'

Empati: Kişinin başka bir kişinin istek ve duygularını anlayabilmesi, başka bir kimsenin halini kavrayabilmesi durumu. Kişinin kendisi başka bir bilincin yerine koyarak, söz konusu bilincin duygularını, isteklerini ve düşüncelerini, onun bu yaşantılarını o anda be etmeksizin. anlayabilmesi yeten kişinin, kendi zihninde ya da içinde, bir kişinin rolünü kabul edip, benimsemesi hali.

Evet bilmeyen, anlamını kavrayamayanlar için bir de sözlük tanımını verdim empatinin. Eminim biliyorsunuzdur da uygulamak size zor geliyordur. Neden? Çünkü empati kurunca haksız konumda olduğunuzu anlıyorsunuz.

Erkek: Oraya gidemezsin izin vermiyorum

Kadın: Neden ya, ufak bir grup çalışması işte.

Erkek: İstemiyorum dedim o kadar!

Bir süre sonra;

Erkek: Bi şey bi şey buluşması varmış oraya gidiyorum haberin olsun.

Kadın: ...

Neden böyleyiz biz? Neden anlayışlı insanlar olamıyoruz. 'Anlayış' karşılıklı olan bir şey bakın, buna dikkat edin. Sadece tek taraflı alttan almayla olacak iş değil ama alttan alan taraf hep daha çok seven taraf oluyor nedense.

Diyeceğim o ki sevdikleriniz henüz yanınızdayken onları sevin, sarılın, anlayış gösterin, yokluklarında neler çektiğinizi hiç unutmayın, fedakarlıkları unutmayın, kendi yaptıklarınızı unutmayın, empati kurun, iyilik yapın, destek olun.

Her gün sizin yanınızda olan kadına, size yemekler yapan kadına başka kadınları anlatma alçaklığında bulunmayın. O başka bir erkeğin adını geçirse cümlesinde sizin ona ne kadar kızacağınızı bile bile yapmayın bunu.

Ölüm var, her zaman var. Kalp kırmaya değmez, kırgın veda etmeye hiç değmez.

Kıymet bilin yeter.