"KALABALIKLAR VE YALNIZLIK"

Şu zamana kadar bile çok fazla insan tanıdım, ayrı ayrı izler bıraktı hayatıma giren herkes. Bazıları iyi olan anımsadığımda beni gülümseten, bazılarıysa beni ağlatabilen. Pişmanlıklarımda oldu. Keşke tanımasaydım dediğim insanlar... Hepsinden ayrı ayrı dersler çıkarttım. Aslında beni ağlatan kişiler bile benim bazı şeyleri farketmeme yardımcı oldular. Yaptığım her hatadan, tanıdığım her insandan bir şeyler öğrendim. Zamanla insanlara karşı sert durmaya başladım. Yani en azından dışardan sert biriymişim gibi duruyordum ve bu beni güçlü hissettiriyordu. Her şeye ağlayan 10-11 yaşındaki küçücük bir kızken, 19 yaşında zar zor ağlayan kocaman bir kadına dönüştüm. Bundan şikayetçi değilim, çünkü artık sadece kalbime dokunmayı başarabilen, hayatımda gerçekten önemli bir yeri olan insanlar için gözyaşı dökmemin gerektiğinin farkına varmış oldum.
Yeri geldiğinde sevdiklerime karşı yumuşacık olan kalbim, kötü insanlara karşı taş kesilmeye başladı. Yine de kimsenin kalbini kırmamaya çalıştım. Diğer türlü insanlıktan çıkmış olurdum. Duygusuz biri olmadım, sadece sevdiklerime karşı duygulu biri oldum. Gereksiz insan kalabalığından sıyrılıp 1-2 kişiyle daha sağlam mutlulukları, o kalabalıkta tek başıma üzüntülerimi taşımak yerine sadece 1-2 kişiyle paylaşmanın güzelliğini de tattim. Ama ne oldu? O insanlarla da arama başka insanlar girdi ve bu kalabalıkta kaybolmak yerine yalnızlığı seçtim. Şu anda 1 kişi var hayatımda bunca kırıklıkları, üzüntüleri paylaştığım. İki kişide yalnız kalabilirken tek başıma bunu istemiyorum artık. Kalabalıklar tehlikeli, yalnızlık can yakıyor. Sağlam arkadaşlıklar kalmamış, yüreği güzel olan insanlar çamura bulanmışlar. Doğru insanı bulmak her geçen gün daha da zor bir hal alıyor. Demem o ki her koşulda yanınızda olan kişilere sahip çıkın. Kalp kırmayın, saçma sebeplerden dolayı üzüp, ağlatmayın. Hayat çok kısa bunun için ve zamanımız varken sevdiğimiz insanlara sevgimizi göstermeliyiz, sevdiğimizi söylemeliyiz. Annemiz, babamız, kardeşimiz, arkadaşımız, sevgilimiz, eşimiz... Kim varsa yanımızda, o kişiyi hiç bırakmamalıyız. Umarım sevdiğiniz insanlar yanınızdadır daha önemlisi de sizi de seven insanların yanınızda olması tabii ki. İyi olan herkes mutluluğu hakediyor.

-----------------------------------------------------------------
Henüz 3.yazım ama yazılarımı okuyan 45-50 kişinin olması bile beni mutlu ediyor. Düşüncelerimi beğenmiyor da olabilirsiniz, bu gayet doğal bir şey. Beni sabit okuyan 4-5 kişinin olması da bana yeter. Her yazımın altında bir şarkı paylaşmak istiyorum, şarkılarım benim için çok değerli çünkü ve herkesle paylaşmayı da sevmem. İçimdekileri döktüğüm/paylaştığım bir yerde şarkılarım olmazsa olmaz diye düşündüm. Herkese iyi ve güzel geceler, sabahlar, saatler, günler, aylar ve yıllar diliyorum. Kendinize ve sevdiklerinize mutlu bakın.

*Yok Öyle Kararlı Şeyler - Yolların Sonundayım

BONUS:
*Yok Öyle Kararlı Şeyler - Kalabalıklar
❤

SORUNLAR, SORUNLARIMIZ.

Dünyada milyonlarca insan var ve milyonlarca problem. Sizin en büyük sorununuz ne peki? Aşk?, beğendiğiniz bir elbiseyi alamamak veya bedeninin kalmaması?, arkadaş bulamamak? Bu sorular farklı ölçülerde ve farklı şekillerde bir sürü soru doğurabilir fakat en önemli soru şu ki: "Bunlar gerçekten çok büyük bir sorun mu?" Bunun cevabını sorunlarınız büyüdükçe ve arttıkça kendiniz vermeye başlayacaksınız. Küçükken en büyük sorunumuz bize istediğimiz oyuncağın alınmamasıydı, şimdi sınavlardan istediğimiz sonucu alamamak, genel vücut ölçüleri standartında(!) olmamak, aşk, ailevi sorunlar vb. Genel olarak baktığımızda sorunlar büyüdükçe bunlarla başa çıkmaya çalışırken biz de büyüyoruz. Tabi bu hayatınızda ne kadar sorun olduğuyla da ilgili. Ne kadar çok sorunla başa çıkarsanız o kadar çok büyüyorsunuz. Başkasının kocaman bir sorunu sizin için ufacık bir sorun olabiliyor. Peki bunu daha da genişletirsek en en büyük sorunlara gelirsek. Hayatını sevdiğine kavuşamadan kaybeden, sokakta yatan, her akşam evine ekmek getiremeyen, anne/baba sevgisinden yoksun insanlar varken, kesinlikle bu sorunlar sorun değil. Bakın yine sorun diyorum çünkü artık en ufak bir şeyi büyütüp kocaman bir sorun haline getiriyoruz. Aslında hepimiz bunların farkındayız ama kendimize anlatamıyoruz. Sanki dünyadaki en büyük sorunu bizimkisiymiş gibi davranıyoruz.
-"Sevgilim benden ayrıldı, ne yapıcam şimdi?"
-"Ya o da bi şey mi beni sevgilim aldattı."
Sorun her zaman sorundan üstündür ve her zaman karşınızdaki kişinin sorunları sizden büyüktür. Tabii ki bunlarda bir sorun/dert ama çözümü olmayan şeyler değil. Sorunu iyice büyütmeden çözmek en akıllıca yöntemken, başkasının  sorununun üstünde tutmaya çalışmak acınası bir durumdur.
Belki de bu gerçek sorunları olan insanlardan olabilirdiniz. Bir çözümü olmayan sorunlarınız olabilirdi. Çözümü olan her sorun sadece kısa zamanlı bir sorundur. Çözümü bulduğunuz an o sorun ortadan kalkar. Her zaman daha kötüsünü düşünmek sorununuzu biraz daha çözülebilir hale getirir. Biliyorum zor ama bardağın dolu tarafını görmek zorundayız. 'Ya o bardak tamamen boş olsaydı?' Diye düşünmek zorundayız. Kendimizi kötü hissediyorsak başkalarının mutluluğuyla mutluluğu yakalamalıyız. Siz etrafınıza ne kadar kötü enerji yayarsanız o kadar sorun çekersiniz. Aslında her yeni güne uyanmak bile mutlu olmamız için bir sebep. Sokakta gördüğünüz herhangi bir çalışana, dükkanını yeni açan birine "Günaydın, kolay gelsin!" Demek bile insanı mutlu etmeye yetiyor. Sokaktaki kediyi, köpeği sevmek, birilerine yardım etmek hepsi ayrı ayrı mutluluklar. Sorunlarınızdan sizi uzakta tutabilecek, enerjinizi yükseltecek mutluluklar.
Umarım bu güzelliklerin farkına varırsınız ve bunların mutluluğunu tadarsınız. Bazen düştüğünüz ve bunları farkedemediğiniz zamanlar olucak, o zaman sadece biraz derin nefes alıp neler yapabileceğinizi düşünmelisiniz. En kısa zamanda sorunlarınızdan kurtulmanız ve hayatın olumlu yönlerini görmeniz dileğiyle. Kendinize mutlu bakın.

KARARLAR

Merhaba arkadaşlar! Bu blogdaki ilk yazım olucak. Umarım sizde bu yazının içinde kendinizden bir şeyler bulursunuz. İlk yazım kararlar hakkında olucak.
KARARLAR... Evet kararlar. Şu anda bulunduğumuz durumun nedenleridir. Aldığımız/verdiğimiz kararlar, bazı sonuçlar doğurur. İyi veya kötü. Karar almak ve vermek diyorum çünkü hayatımıza dair kararlar alırız, seçeneklere göreyse kararlar veririz. Çoğu kararımızdan pişman olduğumuzdaysa en çok kullandığımız kelime olan "keşke" çıkar ağzımızdan. Bu kararların dereceleri de vardır tabii ki. Mesela bir kıyafet seçerken keşke diğerini alsaymışım diyebiliriz ama bu hayatımızı büyük ölçüde etkileyen bir 'keşke' değildir. Karar vermeye ise çok küçük yaşta başlarız. Sanırım çoğumuzun ilk iki seçenekli ve karar vermekte en çok zorlandığı soru: " Anneni mi babanı mı daha çok seviyorsun?"dur. Buna benim cevabım "ikisini de" olmuştur hep. O zaman 3. Bir seçenek yaratabiliyorduk kendimize. Ama büyüdükten sonra bir sorunun sadece bir cevabı olduğunu öğrendim. Buna sınavların da çok çok büyük bir katkısı oldu tabii ki 😁 18 yaşımdaki en büyük karar aşaması ise üniversite sınavı sonuçları açıklandığındaydı. Çok fazla seçenek vardı ve hangisinin ne gibi sonuçları olacağını bilmeden bir karar vermem lazımdı. Tabi başka bir seçenekte tekrar hazırlanmaktı ama bazı problemler olduğu için o seçenek benim için çoktan devre dışı olmuştu. Ailemin sürekli bizimle kal baskısı da karar vermemi ekileyen etmenlerdendi. Kararım özgürce olmayacaktı. Ya izmir ya da Denizli. Tek başıma bir yere gitmemi istemiyorlardı ama tek başıma karar vermemi de engelliyordu bu. Ve tercihleri yaptik. Yaptık diyorum çünkü onu da tek başıma yapamamıştım. Tabii ki sonucunda Denizli de kalıyordum. Henüz yanlış ya da doğru bir sonuç elde etmedim ama çokta pişman degilim. İzmire gitmeden beni nelerin bekleyeceğini bilemem sonuçta. Şimdi Üniversitedeyim. Ders seçiminde bile karar vermem gerekiyor. Üniversiteyi bitirdiğimde iş adına karar vermem gerekicek. Gün içinde verdiğim küçük kararları saymıyorum bile. Fakat en önemlisi de verdiğimiz kararlardan pişman olmayacağımızdan emin olmamız gerektiği. Bunu her zaman bilemeyiz, hatta bazı şeylere mecbur kalıp istemediğimiz bir karar alabiliriz ama verdiğimiz kararların iyi ya da kötü, arkasında olmamız lazım. Kötü sonuçları olduğunda alternatif yollar bulmamız lazım. Bu bizim hayatımız ve bizim kararlarımızla yön buluyor.